横塘

横塘原文：

第一部分　　（第1自然段）是书信的开头部分，写的是客套话，作者以晚辈的身份、恭敬的口气，感谢刘一丈的来信、馈赠，并对其念及老父深表谢意。“数千里之外，得长者时赐一书，以慰长想，即亦甚幸矣。何至更辱馈遗，则不才益将何以报焉。”“长者”，年纪大的长辈，指刘一丈。“馈遗”，指馈赠的礼物。“不才”，无才，自谦之词。（我在(...)
⑴侍御：官名，即侍御史。负弹劾纠举不法之责。郑侍御为高适的朋友。谪：指官吏因过失，降职调遣到偏远的地方。⑵闽中：就是现在的福建地区。秦始皇统一全国后，置闽中郡，所辖范围就相当于现在的福建以及部份的浙江南部，江西东部地区，因境内有闽江而得名，闽是简称。其间历代名称均有变动，到了公元733年（唐朝开元二十一年），以福州(...)
章台路：章台，台名。秦昭王曾于咸阳造章台，台前有街，故称章台街或章台路，其地繁华，妓馆林立，后人因以章台代指妓女聚居之地。试花：形容刚开花。愔愔：幽静的样子。坊陌：一作坊曲，意与章台路相近。定巢燕子：语出杜甫《堂成》诗：“暂子飞鸟将数子，频来语燕定新巢。”又寇准《点绛唇》词云：“定巢新燕，湿雨穿花转。”乍窥门户：宋人称妓院为门户人家，此有倚门卖笑之意。浅约宫黄：又称约黄，古代妇女涂黄色脂粉于额上作妆饰，故称额黄。宫中所用者为最上，故称宫黄。梁简文帝《美女篇》：“约黄能效月，裁金巧作星。”庾信《舞媚娘》：“眉心浓黛直点，额角轻黄细安。”约，指涂抹时约束使之像月之意。故浅约宫黄即轻涂宫黄，细细按抹之意。前度刘郎：指唐代诗人刘禹锡。刘禹锡《元和十年自朗州承召至京戏赠看花诸君子》诗：“紫陌红尘拂面来，无人不道看花回。玄都观里桃千树，尽是刘郎去后栽。”又有《再游玄都观绝句并引》曰：“余贞元二十一年为屯田员外郎，时此观未有花。是岁出牧连州，寻贬朗州司马。居十年，召(...)
“故人入我梦，明我长相忆。”不说梦见故人，而说故人入梦；而故人所以入梦，又是有感于诗人的长久思念，写出李白幻影在梦中倏忽而现的情景，也表现了诗(...)
我在严武的幕府中志不自展，成都虽也有如金谷、铜驼一类的胜地但毕竟不是故乡金谷铜驼。
这是一首寿词，过片不免要说些祝寿的话。先颂韩的才干和光荣家世。“况有文章山斗，对桐阴、满庭清昼。”《新唐书》卷一百七十六《韩愈传赞》：“自愈没，其言大行，学者仰之如泰山北斗云”。黄升《花庵词选》则称韩南涧“政事文章为一代冠冕”。并说他的文才可比美韩愈。韩家为北宋望族。陈振孙《直斋书录解题》记韩元吉《桐阴旧话》十卷，说“记其家旧事，以京师第门有梧木，故云”(...)
田间劳动大军正在收割捆载，忙得不亦乐乎，田头有农官“田唆”在第一线指挥督察，后方有妇女孩子提筐来送饭食，整个画面一(...)
文学赏析 靖康之变后，李清照国破，家亡，夫死，伤于人事。这时期她的作品再没有当年那种清新可人，浅斟低唱，而转为沉郁凄婉，主要抒写她对亡夫赵明诚的怀念和自己孤单凄凉的景况。此词便是这时期的典型代表作品之一。 这首词起句便不寻常，一连用七组叠词。不但在填词方面，即使在诗赋曲也绝无仅有。但好处不仅在此，这七组叠词还极富音乐美。宋词是用来演唱的，因此音调和谐是一个很重要的内容。李清照对音律有极深造诣，所以这七组叠词朗读起来，便有一种大珠小珠落玉盘的感觉。只觉齿舌音来回反复吟唱，徘徊低迷，婉转凄楚，有如听到一个伤心之极的人(...)
词锋至此陡然一转。“翠冷红衰”，一派衰落凋残的景象。“西池”在吴文英关于苏州情事的词中多次出现，当为词人寓所阊门外西园之内的池。在这凋残衰谢的季节、清寂冷落的秋夜，怕有轻微的声响惊起西池里的睡鱼，西池的鱼跃又将搅扰静寂的秋夜和人的思绪。因为主人公正因西池的落花回味起故人留下的一个销魂印象：“记湘娥、绛绡暗解，褪花坠萼”。“湘娥”本为传说中的湘妃。近世词家考证，认为吴文英在苏州所恋者原籍湖湘，所以“湘娥”或“湘女”皆借指苏州故人。记得那次幽会时，她偷偷解下轻薄的绛色绡衣。词的结尾颇具新意，幸福美好的形象用以作为(...)
爱影拈将灯取，惜香放下帘遮。长安如梦只堪嗟。乐此应须贤者。
广阔的郊(...)

横塘拼音解读：

dì yī bù fèn 　　（dì 1zì rán duàn ）shì shū xìn de kāi tóu bù fèn ，xiě de shì kè tào huà ，zuò zhě yǐ wǎn bèi de shēn fèn 、gōng jìng de kǒu qì ，gǎn xiè liú yī zhàng de lái xìn 、kuì zèng ，bìng duì qí niàn jí lǎo fù shēn biǎo xiè yì 。“shù qiān lǐ zhī wài ，dé zhǎng zhě shí cì yī shū ，yǐ wèi zhǎng xiǎng ，jí yì shèn xìng yǐ 。hé zhì gèng rǔ kuì yí ，zé bú cái yì jiāng hé yǐ bào yān 。”“zhǎng zhě ”，nián jì dà de zhǎng bèi ，zhǐ liú yī zhàng 。“kuì yí ”，zhǐ kuì zèng de lǐ wù 。“bú cái ”，wú cái ，zì qiān zhī cí 。（wǒ zài (...)
⑴shì yù ：guān míng ，jí shì yù shǐ 。fù dàn hé jiū jǔ bú fǎ zhī zé 。zhèng shì yù wéi gāo shì de péng yǒu 。zhé ：zhǐ guān lì yīn guò shī ，jiàng zhí diào qiǎn dào piān yuǎn de dì fāng 。⑵mǐn zhōng ：jiù shì xiàn zài de fú jiàn dì qū 。qín shǐ huáng tǒng yī quán guó hòu ，zhì mǐn zhōng jun4 ，suǒ xiá fàn wéi jiù xiàng dāng yú xiàn zài de fú jiàn yǐ jí bù fèn de zhè jiāng nán bù ，jiāng xī dōng bù dì qū ，yīn jìng nèi yǒu mǐn jiāng ér dé míng ，mǐn shì jiǎn chēng 。qí jiān lì dài míng chēng jun1 yǒu biàn dòng ，dào le gōng yuán 733nián （táng cháo kāi yuán èr shí yī nián ），yǐ fú zhōu (...)
zhāng tái lù ：zhāng tái ，tái míng 。qín zhāo wáng céng yú xián yáng zào zhāng tái ，tái qián yǒu jiē ，gù chēng zhāng tái jiē huò zhāng tái lù ，qí dì fán huá ，jì guǎn lín lì ，hòu rén yīn yǐ zhāng tái dài zhǐ jì nǚ jù jū zhī dì 。shì huā ：xíng róng gāng kāi huā 。yīn yīn ：yōu jìng de yàng zǐ 。fāng mò ：yī zuò fāng qǔ ，yì yǔ zhāng tái lù xiàng jìn 。dìng cháo yàn zǐ ：yǔ chū dù fǔ 《táng chéng 》shī ：“zàn zǐ fēi niǎo jiāng shù zǐ ，pín lái yǔ yàn dìng xīn cháo 。”yòu kòu zhǔn 《diǎn jiàng chún 》cí yún ：“dìng cháo xīn yàn ，shī yǔ chuān huā zhuǎn 。”zhà kuī mén hù ：sòng rén chēng jì yuàn wéi mén hù rén jiā ，cǐ yǒu yǐ mén mài xiào zhī yì 。qiǎn yuē gōng huáng ：yòu chēng yuē huáng ，gǔ dài fù nǚ tú huáng sè zhī fěn yú é shàng zuò zhuāng shì ，gù chēng é huáng 。gōng zhōng suǒ yòng zhě wéi zuì shàng ，gù chēng gōng huáng 。liáng jiǎn wén dì 《měi nǚ piān 》：“yuē huáng néng xiào yuè ，cái jīn qiǎo zuò xīng 。”yǔ xìn 《wǔ mèi niáng 》：“méi xīn nóng dài zhí diǎn ，é jiǎo qīng huáng xì ān 。”yuē ，zhǐ tú mò shí yuē shù shǐ zhī xiàng yuè zhī yì 。gù qiǎn yuē gōng huáng jí qīng tú gōng huáng ，xì xì àn mò zhī yì 。qián dù liú láng ：zhǐ táng dài shī rén liú yǔ xī 。liú yǔ xī 《yuán hé shí nián zì lǎng zhōu chéng zhào zhì jīng xì zèng kàn huā zhū jun1 zǐ 》shī ：“zǐ mò hóng chén fú miàn lái ，wú rén bú dào kàn huā huí 。xuán dōu guān lǐ táo qiān shù ，jìn shì liú láng qù hòu zāi 。”yòu yǒu 《zài yóu xuán dōu guān jué jù bìng yǐn 》yuē ：“yú zhēn yuán èr shí yī nián wéi tún tián yuán wài láng ，shí cǐ guān wèi yǒu huā 。shì suì chū mù lián zhōu ，xún biǎn lǎng zhōu sī mǎ 。jū shí nián ，zhào (...)
“gù rén rù wǒ mèng ，míng wǒ zhǎng xiàng yì 。”bú shuō mèng jiàn gù rén ，ér shuō gù rén rù mèng ；ér gù rén suǒ yǐ rù mèng ，yòu shì yǒu gǎn yú shī rén de zhǎng jiǔ sī niàn ，xiě chū lǐ bái huàn yǐng zài mèng zhōng shū hū ér xiàn de qíng jǐng ，yě biǎo xiàn le shī (...)
wǒ zài yán wǔ de mù fǔ zhōng zhì bú zì zhǎn ，chéng dōu suī yě yǒu rú jīn gǔ 、tóng tuó yī lèi de shèng dì dàn bì jìng bú shì gù xiāng jīn gǔ tóng tuó 。
zhè shì yī shǒu shòu cí ，guò piàn bú miǎn yào shuō xiē zhù shòu de huà 。xiān sòng hán de cái gàn hé guāng róng jiā shì 。“kuàng yǒu wén zhāng shān dòu ，duì tóng yīn 、mǎn tíng qīng zhòu 。”《xīn táng shū 》juàn yī bǎi qī shí liù 《hán yù chuán zàn 》：“zì yù méi ，qí yán dà háng ，xué zhě yǎng zhī rú tài shān běi dòu yún ”。huáng shēng 《huā ān cí xuǎn 》zé chēng hán nán jiàn “zhèng shì wén zhāng wéi yī dài guàn miǎn ”。bìng shuō tā de wén cái kě bǐ měi hán yù 。hán jiā wéi běi sòng wàng zú 。chén zhèn sūn 《zhí zhāi shū lù jiě tí 》jì hán yuán jí 《tóng yīn jiù huà 》shí juàn ，shuō “jì qí jiā jiù shì ，yǐ jīng shī dì mén yǒu wú mù ，gù yún ”(...)
tián jiān láo dòng dà jun1 zhèng zài shōu gē kǔn zǎi ，máng dé bú yì lè hū ，tián tóu yǒu nóng guān “tián suō ”zài dì yī xiàn zhǐ huī dū chá ，hòu fāng yǒu fù nǚ hái zǐ tí kuāng lái sòng fàn shí ，zhěng gè huà miàn yī (...)
wén xué shǎng xī jìng kāng zhī biàn hòu ，lǐ qīng zhào guó pò ，jiā wáng ，fū sǐ ，shāng yú rén shì 。zhè shí qī tā de zuò pǐn zài méi yǒu dāng nián nà zhǒng qīng xīn kě rén ，qiǎn zhēn dī chàng ，ér zhuǎn wéi chén yù qī wǎn ，zhǔ yào shū xiě tā duì wáng fū zhào míng chéng de huái niàn hé zì jǐ gū dān qī liáng de jǐng kuàng 。cǐ cí biàn shì zhè shí qī de diǎn xíng dài biǎo zuò pǐn zhī yī 。 zhè shǒu cí qǐ jù biàn bú xún cháng ，yī lián yòng qī zǔ dié cí 。bú dàn zài tián cí fāng miàn ，jí shǐ zài shī fù qǔ yě jué wú jǐn yǒu 。dàn hǎo chù bú jǐn zài cǐ ，zhè qī zǔ dié cí hái jí fù yīn lè měi 。sòng cí shì yòng lái yǎn chàng de ，yīn cǐ yīn diào hé xié shì yī gè hěn zhòng yào de nèi róng 。lǐ qīng zhào duì yīn lǜ yǒu jí shēn zào yì ，suǒ yǐ zhè qī zǔ dié cí lǎng dú qǐ lái ，biàn yǒu yī zhǒng dà zhū xiǎo zhū luò yù pán de gǎn jiào 。zhī jiào chǐ shé yīn lái huí fǎn fù yín chàng ，pái huái dī mí ，wǎn zhuǎn qī chǔ ，yǒu rú tīng dào yī gè shāng xīn zhī jí de rén (...)
cí fēng zhì cǐ dǒu rán yī zhuǎn 。“cuì lěng hóng shuāi ”，yī pài shuāi luò diāo cán de jǐng xiàng 。“xī chí ”zài wú wén yīng guān yú sū zhōu qíng shì de cí zhōng duō cì chū xiàn ，dāng wéi cí rén yù suǒ chāng mén wài xī yuán zhī nèi de chí 。zài zhè diāo cán shuāi xiè de jì jiē 、qīng jì lěng luò de qiū yè ，pà yǒu qīng wēi de shēng xiǎng jīng qǐ xī chí lǐ de shuì yú ，xī chí de yú yuè yòu jiāng jiǎo rǎo jìng jì de qiū yè hé rén de sī xù 。yīn wéi zhǔ rén gōng zhèng yīn xī chí de luò huā huí wèi qǐ gù rén liú xià de yī gè xiāo hún yìn xiàng ：“jì xiāng é 、jiàng xiāo àn jiě ，tuì huā zhuì è ”。“xiāng é ”běn wéi chuán shuō zhōng de xiāng fēi 。jìn shì cí jiā kǎo zhèng ，rèn wéi wú wén yīng zài sū zhōu suǒ liàn zhě yuán jí hú xiāng ，suǒ yǐ “xiāng é ”huò “xiāng nǚ ”jiē jiè zhǐ sū zhōu gù rén 。jì dé nà cì yōu huì shí ，tā tōu tōu jiě xià qīng báo de jiàng sè xiāo yī 。cí de jié wěi pō jù xīn yì ，xìng fú měi hǎo de xíng xiàng yòng yǐ zuò wéi (...)
ài yǐng niān jiāng dēng qǔ ，xī xiāng fàng xià lián zhē 。zhǎng ān rú mèng zhī kān jiē 。lè cǐ yīng xū xián zhě 。
guǎng kuò de jiāo (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

广阔的郊(...)
天低绛阙，云浮碧海，残月尚朦胧。吹面桂花风。峭不似、红尘道中。
这是一首寿词，过片不免要说些祝寿的话。先颂韩的才干和光荣家世。“况有文章山斗，对桐阴、满庭清昼。”《新唐书》卷一百七十六《韩愈传赞》：“自愈没，其言大行，学者仰之如泰山北斗云”。黄升《花庵词选》则称韩南涧“政事文章为一代冠冕”。并说他的文才可比美韩愈。韩家为北宋望族。陈振孙《直斋书录解题》记韩元吉《桐阴旧话》十卷，说“记其家旧事，以京师第门有梧木，故云”(...)

相关赏析

语言朴素，行云流水　　这篇祭文强烈的感情力量，能如此深刻地感染读者，也得力于作者高超的语言文字技巧。它全用散文句调和平易晓畅的家常生活语言，长长短短，错错落落，奇偶骈散，参差骈散，行于所当行，止于不得不(...)
内自量度。
阴历十月的时候，大雁就开始南飞，据说飞到大庾岭，它们就全部折回。鸟儿不进，我却行程未止远涉岭南，真不知何日何时，我才能遇赦归来？潮水退落了，江面静静地泛着涟漪，深山老林昏暗暗，瘴(...)
荷月锄日夜始归，有欢迎童仆随，候门稚子笑牵衣。栽五株翠柳笼烟密，种一篱黄菊凝霜媚。三径边虽就荒，两乔松喜不移。盼庭柯木叶交苍翠，我则是常把笑颜怡。
“并刀如水，吴盐胜雪，纤手破新橙”──这是富于暗示力的特写镜头。出现在观众眼前的，仅仅是两件简单的道具（并刀，并州出产的刀子；吴盐，吴地出产的盐。）和女子一双纤手的微细动作，可那女子刻意讨好对方的隐(...)

作者介绍

方琬 方琬，字宛玉，生于明末清初，福建莆田人，是一位女诗人。著有《断钗集》。